نمایش «باق وحش» نوشته «فراز مهدیان دهکردی» و کارگردانی«امیربهاور اکبرپور دهکردی» یکی از آثار منتخب جشنواره تئاتر فجر امسال است که پیش تر  در دی ماه گذشته در تماشاخانه "ایرانشهر" به اجرا درآمد؛ بازیگران این نمایش ،سیدمهدی حسام الذاکرین،آرزو عبدالهی و مائده رفیعی هستند؛

خبرنگار حوزه تئاتر پایگاه خبری دیباچه،درخصوص جزئیات این نمایش با کارگردان جوان آن «امیربهاور اکبرپور» گفتگویی داشته است :

این کارگردان درخصوص موضوع این اثر وتصمیمی که برای ارائه آن به جشنواره فجر امسال گرفته شد،اظهار داشت: این تصمیم به صورت گروهی گرفته شد تا شانس خودمان برای شرکت اثر در جشنواره را امتحان کنیم و در مورد موضوع نمایش باید بگویم که قصه راجع به یک خانواده ایرانی است که اتفاقاتی از بیرون در روابط آنها اثر می‌گذارد و بر اثر دروغ‌هایی که بوجود می‌آید این روابط رفته به رفته حادتر می‌شود. ایده کار به شکل گروهی مطرح شد، یک سری ایده‌های اجرایی داشتیم که جذابیت زیادی برای ما داشت لذا بصورت کارگاهی بر روی آن‌ها  کار کردیم و درنهایت این محصول به دست آمد، یعنی از ابتدا به شکل قطعی قرار نبود این کار شکل بگیرد،کماینکه در نمایشهای قبلی هم به همین صورت بود و درواقع به صورت گروهی ایده‌ها جمع بندی شد.

وی در پاسخ به این پرسش که "جو جشنواره امسال را با توجه به انصرافهایی که صورت گرفته چگونه می‌بیند؟"گفت: پاسخ به این سوال دشوار است،بالاخره این تصمیم که گروه‌ها بمانند و یا بروند،تصمیمی گروهی بوده اما قطعا زمانیکه همه همکاران حضور داشته باشند،فستیوال جذاب تر است چه در بخش رقابتی و چه در بخش‌های دیگر؛ اینکه همه حضور داشته باشند،جشنواره شکل و شمایل به روزتری دارد،ولی اظهار نظر از پیش خیلی قابل استناد نیست و تا در دل جشنواره نباشم نمی‌توانم بگویم این غیبت‌ها تا چه حد بر ماهیت جشنواره اثر خواهد داشت.

کارگردان نمایش "آنشرلی با موهای خیلی قرمز" در پاسخ به این پرسش که شانس موفقیت نمایش "باق وحش" را در رقابت با آثار دیگر جشنواره چگونه می‌بیند؟ بیان کرد: برای من این موضوع خیلی اهمیت ندارد،خیلی به فکر رقابت نیستم ،به نظرم این جشنواره یک فستیوال و ویترین سالانه تئاتر کشور است که آدمها دوست دارند در آن حضور داشته باشند و موضوعات دیگر خیلی اهمیت ندارد؛ حتی اگر بخواهم خودم را داوری کنم،قادر نیستم به این دلیل که کارهای دیگر را ندیده‌ام، اینکه بگویم به بخش رقابتی فکر نمی‌کنم به همان صورت که بگویم خیلی برایم مهم است،خنده دار است به این دلیل که بالاخره این یک مسابقه است ولی هیچ قضاوتی از قبل ندارم چون تنها یکی دو کار از همکاران را دیده‌ام و نمی‌دانم چه بگویم؛ به نظرم اتفاقی که در جشنواره می‌افتد در مقایسه با رقابت خیلی پررنگ تر است و این موضوع خیلی اهمیت ندارد که بخواهم به آن فکر کنم.

وی درخصوص استقبال مخاطب از تئاتر در مقایسه با سالهای گذشته عنوان کرد: به دلیل وضعیت نامساعد اقتصادی،معیشتی مردم ما با افت مخاطب مواجه هستیم وبه شدت تماشاگر ریزش کرده بطوریکه نه تنها به نسبت سالهای قبل به مخاطبان تئاتر اضافه نشده بلکه از تعداد مخاطبان کاسته شده است. مهم ترین مشکل اهالی تئاتر مشکلات اقتصادی است و همه گروه‌ها بخصوص گروه‌های جوان،دانشجویی  وتجربی با این عدم حمایت مالی درگیر هستند، ماجرای تهیه کننده واسپانسر فعالیت همه گروه‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد چه از زمان پیش تولید تا تولید و زمانی که کار بر روی صحنه است،این مشکل وجود دارد و همه چیز بر پایه مالی استوار است،چیزی که اغلب ما از آن بی بهره هستیم و تحت فشار قرار داریم به نحوی که این موضوع بر کیفیت اثر هم تأثیر می‌گذارد چرا که ما مجبوریم از یک سری علائق و ایده‌آل‌ها کم کنیم و این خوب نیست.

این کارگردان در ادامه افزود: از طرفی سانسور مصیبتی است که واقعا در شکل و شمایل مختلف هنر ما را تحت تأثیر قرار داده است؛ انقدر راه‌ها و شریان‌ها تنگ و رویکردها اشتباه است که در نهایت  هیچ چیز محصول تولیدی به آنچه از اول قرار بوده باشد،شبیه نیست. این موضوع همه گیر و مشخص است و انواع و اقسام سانسورها چه در متن و چه در طول اجرا سرانجام بر کیفیت و نتیجه نهایی اثر تأثیر می‌گذارد.

وی در انتها ضمن اشاره به این نکته که اگر در برخورد با اثر صادقانه روبرو شویم،قطعا جامعه درگیر آن می‌شود،اظهار کرد: اینکه لزوما بخواهم راجع به فلان دغدغه اجتماعی اثری را تولید کنم، قبول ندارم و سبک کار من نیست؛ ایده‌ای که بتوان صادقانه با آن برخورد کرد و به فهم درستی در رابطه با آن رسید،در نهایت تأثیر خود را در جامعه می‌گذارد،من فکر می‌کنم،رهبر و ادمی نیستم که بخواهم راه درست را نشان بدهم و تنها در بهترین حالت می‌توانم حرکتی صادقانه بکنم وبا موضوعی که خودم هم درگیرش هستم اثری تولید کنم و مطمئن هستم اگر بتوانم از جنبه‌های مختلف با پدیده برخورد کنم،احتمالا آدمها و قشر زیادتری را درگیر می‌کنم.

گفت و گو از : اعظم صفایی